Οι πολιτικοί που κυβερνούν εξουσιαστικά την χώρα αγνοώντας την θέληση των πολιτών, οδηγούν την Ελλάδα όλο και πιο χαμηλά. Ο Δημόσιος πολιτικός χώρος γι αυτούς υπάρχει μόνον για να παίρνουν κι όχι για να προσφέρουν. Μέσα σ’ αυτό το σκοτεινό και δύσοσμο πολιτικό τοπίο, αποθαρρύνεται κάθε έντιμη και ανιδιοτελής προσπάθεια. Τι θα κάνουμε; Τι μπορεί να γίνει; Ένας μεγάλος Έλληνας μας δείχνει «πως γίνεται»
Ἰωάννης Καποδίστριας πρός τήν Δ’ Ἐθνική Συνέλευση (ἀπόσπασμα)
Ἄργος 4 Αὐγούστου 1829
Εὐτυχεῖς, διότι ηδυνήθημεν νὰ προσφέρωμεν δί αὐτὸ τὸ τόσον Θεάρεστον ἔργον τὰ λείψανα τῆς μετρίας καταστάσεώς μας εἰς τὸ θυσιαστήριον τῆς πατρίδος! M’ ὅλον ὅτι μακρὰν ἀπέχομεν τοῦ νὰ φρονῶμεν ὅτι τὸ ἔθνος δὲν θέλει δυνηθῇ ὀψέποτε νὰ μᾶς τὰ ἀποδώσῃ, θέλομεν ὄμως ἕως τότε νὰ ἀποφύγωμεν, ὅσον τὸ δυνατόν, τὸ νὰ καταβαρύνωμεν ἔτι μᾶλλον τὴν χρηματικήν του στάσιν, ἀπαιτοῦντες τὴν ἀπόδοσιν τῶν ὅσων προκατεβάλομεν.
Διὰ τὸν αὐτὸν τοῦτον λόγον θέλομεν ἀποφύγει καὶ ἤδη τὸ νὰ δεχθῶμεν τὴν προσδιοριζομένην ποσότητά διὰ τὰ ἔξοδα τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Ἐπικρατείας, ἀπεχόμενοι, ἐν ὅσῳ τὰ ἰδιαίτερά μας χρηματικὰ μέσα μᾶς ἐξαρκοῦσιν, ἀπὸ τοῦ νὰ ἐγγίσωμεν μέχρι καὶ ὀβολοῦ τὰ δημόσια χρήματα πρὸς ἰδίαν ἡμῶν χρῆσιν. Ὀψέποτε δὲ βιασθῶμεν εἰς τοῦτο, ἐξαντληθέντων διόλου τῶν ἰδιαιτέρων ἡμῶν πόρων, τότε θέλομεν καταφύγει εἰς τὸ δημόσιον ταμείον, πλὴν μόνον διὰ τὰ ἔξοδα, ὅσα ἀπαιτεῖ ἡ ἐκτέλεσις τῶν καθηκόντων μας.
Ἀλλὰ πρὸς τοῦτο, καθὼς μετεχειρίσθημεν ἀχρι τοῦδε, ἀπαραλλάκτως θέλομεν μεταχειρισθῇ καὶ εἰς τὸ ἑξῆς ἀκριβεστάτην οἰκονομίαν- καθότι ἀποστρεφόμεθα τὸ νὰ προμηθεύωμεν ὴμᾶς αὐτοὺς τὰς ἀναπαύσεις τοῦ βίου, οἱ ὁποῖοι προϋποθέτουσι τὴν εὐπορίαν, ἐν ᾧ εὑρισκόμεθα εἰς τὸ μέσον ἐρειπίων, περικυκλωμένοι ἀπὸ πληθὺν ὁλόκληρον ἀνθρώπων βεβυθισμένων εἰς τὴν ἐσχάτην ἀμηχανίαν. ᾿ Τὰ αἰσθήματα ταῦτα, τὰ συναισθάνεσθε, Κύριοι, καὶ σεῖς οἱ ἴδιοι, καὶ τὸ ἀπεδείξατε ἐμπράκτως, ἐκτελοῦντες ἀμισθὶ τὰ καθήκοντὰ τῶν Πληρεξουσίων τοῦ Έθνους.
Ελπίζομεν ὅτι, ὅσοι ἐξ ὑμῶν μεθέξωσι μετὰ τῆς Κυβερνήσεως εἰς τὴν προσωρινὴν Διοίκησιν, καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ τῶν πολιτῶν, ὅσοι προσκληθῶσιν ἐπὶ τούτῳ, θέλουν γνωρίσει μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι εἰς τὰς παρούσας περιστάσεις οί ἐν δημοσίοις ὑπουργήμασι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ λαμβάνουν μισθοὺς ἀναλόγους μὲ τὸν βαθμὸν τοῦ ὑψηλοῦ ὑπουργήματός των καὶ μὲ τὰς ἐκδουλεύσεις των, ἀλλ᾿ ὅτι οἱ μισθοὶ οὑτοι πρέπει νὰ ἀναλογοῦν ἀκριβῶς μὲ τὰ χρηματικὰ μέσα, τὰ ὁποῖα ἔχει ἡ Κυβέρνησις εἰς τὴν ἐξουσίαν της.
Ἐν Ἄργει, τὴν 4 Αὐγούστου 1829.
Ὁ Κυβερνήτης
’I. A. Καποδίστριας
Ὁ Γραμματεὺς τῆς Ἐπικρατείας
Ν.Σπηλιάδης
