Μία Ελληνική παροιμία λέει ότι «το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι». Δυστυχώς το πολιτικό τοπίο τελευταία είναι φοβερά δύσοσμο.
Ακούσαμε πρόσφατα τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος να χωρίζει τους Έλληνες πολίτες σε «σκεπτόμενους» και «μη –σκεπτόμενους». Πως διακρίνει τους μεν από τους δε ο κ. Πρωθυπουργός; Απλούστατα, θεωρεί σκεπτόμενους όσους συμφωνούν μαζί του, και μη σκεπτόμενους, όσους διαφωνούν. Άραγε δεν γνωρίζει ο κ. Τσίπρας ότι σκεπτόμενα είναι ακόμη και τα ζώα; Η πλειοψηφία των πολιτών που είχε διαφορετική από αυτόν άποψη είναι κατώτεροι και από ζώα;
Ή μήπως ήθελε να πει (αλλά δεν κατάφερε να το διατυπώσει) ότι υπάρχουν πολίτες που σκέπτονται ορθά και πολίτες που σκέπτονται λανθασμένα; Όμως και σε αυτή την περίπτωση, δεν νομιμοποιείται να κρίνει τις σκέψεις των πολιτών. Αυτό το κάνανε παλιά οι αφεντάδες και κατόπιν οι δικτάτορες . Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι επικεφαλής ελευθέρων πολιτών κι όχι υπόδουλων υπηκόων. Στην Δημοκρατία ο κάθε πολίτης δικαιούται να εκφράζει την γνώμη του και αυτή να παίζει ρόλο στην λήψη των αποφάσεων. Τελικά, αυτό που λέει ο κ. Τσίπρας είναι ότι γι’ αυτόν, υπάρχουν οι «δικοί του» και οι «άλλοι».
Εάν ο Πρωθυπουργός, όπως φάνηκε στο ζήτημα της «Συμφωνίας των Πρεσπών» δεν συμμερίζεται την άποψη ότι στην Δημοκρατία κάθε πολίτης δικαιούται να εκφράζει την γνώμη του και αυτή να παίζει ρόλο στην λήψη των αποφάσεων, αναρωτιόμαστε ποια είναι η γνώμη του πρώτου πολίτου της χώρας, του Προέδρου της Δημοκρατίας; Δεν το γνωρίζουμε, γιατί δεν είπε ούτε μία λέξη. Αν όντως υπήρχε ανάγκη να ληφθεί τόσο εσπευσμένα η συγκεκριμένη απόφαση, παρά την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών, για σοβαρούς λόγους εθνικού συμφέροντος, όφειλε τόσο αυτός, όσο και ο Πρωθυπουργός να τους είχαν ανακοινώσει, ενημερώνοντας τον Ελληνικό λαό. Σε κάθε άλλη περίπτωση, έπρεπε να διεξαχθεί Δημοψήφισμα, ώστε ο Ελληνικός λαός, να εκφραστεί και να ληφθεί υπ’ όψιν η γνώμη του.
Οι Έλληνες πολίτες είναι απογοητευμένοι από συμπεριφορές του πολιτικού προσωπικού, που συγκρούονται με το δημόσιο αίσθημα περί Εθνικών συμφερόντων, δικαίου, ειλικρίνειας, σεβασμού της ελευθερίας της γνώμης και Δημοκρατίας. Ότι χειρότερο έχει ακουστεί στον πολιτικό λόγο εδώ και πολλές δεκαετίες είναι η εξύβριση, η υποτίμηση, η συκοφάντηση και η φίμωση των διαφωνούντων πολιτών. Η εικόνα του Κοινοβουλίου δείχνει ότι το μόνο ενδιαφέρον πολλών βουλευτών και πολιτικών είναι το προσωπικό συμφέρον τους και ότι το κομματικό συμφέρον είναι κινητήριος δύναμη και αυτοσκοπός κατά την λήψη αποφάσεων.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως ρυθμιστής του πολιτεύματος μπορεί να δώσει τέλος στο ζοφερό πολιτικό σκηνικό της συναλλαγής , παραιτούμενος του αξιώματός του, ώστε να προκηρυχθούν εκλογές . Με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να δοθεί το δικαίωμα στους πολίτες να εκφραστούν, αλλά και η δυνατότητα σε όλους τους πολιτευόμενους να τοποθετηθούν σαφώς. Μία τέτοια παραίτηση θα έδειχνε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει επίγνωση πως λαμβάνονται αποφάσεις με τις οποίες η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων διαφωνεί. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο Πρόεδρος όλων των Ελλήνων, που περιμένουν να ακούσει την φωνή τους, την φωνή του γενναίου, ευγενικού, φιλόξενου, ιστορικού Ελληνικού λαού, που παρ’ όλες τις αντιξοότητες στέκεται όρθιος και αγαπά την πατρίδα του και όσα αυτή προσέφερε και προσφέρει στον παγκόσμιο πολιτισμό. Ας μην παραστήσει και αυτός ότι δεν είδε, δεν άκουσε, δεν κατάλαβε.
Μία τέτοια παραίτηση δεν θα είχε με κανέναν τρόπο την έννοια της αντικατάστασης του κ. Παυλόπουλου από κάποιον περισσότερο άξιο. Το αντίθετο. Με μία τέτοια παραίτηση παραχωρείται η πρώτη θέση, σε ότι υψηλότερο έχει αναδείξει πολιτικά αυτή η χώρα: στην Δημοκρατία και επιβεβαιώνεται ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας ως πρώτου της πολίτη. Μια τέτοια παραίτηση μπορεί να αποδείξει ότι η Ελλάδα παρέχει ακόμη υψηλότατα παραδείγματα ήθους, θάρρους, τόλμης, σύνεσης, και αληθινού σεβασμού της πολιτικής ελευθερίας.
