1. Τιμητικές εκδηλώσεις για τον Ρήγα στην Βιέννη, 22-24/6/2018
Τιμητικές εκδηλώσεις διοργανώνονται στην Βιέννη, όπου ο Ρήγας Βελεστινλής ετοίμασε το μεγαλόπνοο στρατηγικό σχέδιο την επανάστασής του για την αποτίναξη της πολύχρονης σκλαβιάς. Οι εκδηλώσεις θα γίνουν κατά το τριήμερο 22-24 Ιουνίου 2018 με αφορμή τη συμπλήρωση 220 χρόνια από τον μαρτυρικό θάνατο του Ρήγα και των Συντρόφων του, πρωτοβουλία και επιμέλεια του πιανίστα Χρήστου Μαράντου.
Προσκεκλημένος ομιλητής είναι ο Δρ. Δημ. Καραμπερόπουλος, πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Μελέτης Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα, ο οποίος την Παρασκευή 22 Ιουνίου θα αναφερθεί ενδεικτικά σε ορισμένες «Στιγμές του Ρήγα στη Βιέννη» και την επομένη 23 Ιουνίου θα αναπτύξει το θέμα με τίτλο «Το στρατηγικό σχέδιο της επανάστασης του Ρήγα Βελεστινλή μέσα από τα έργα του και τα ανέκδοτα έγγραφα των Αρχείων της Βιέννης», σύμφωνα με τα καινούργια στοιχεία της ιστορικής έρευνας των τελευταίων ετών.
Θα μιλήσει, επίσης, η Δρ. Λίλια Διαμαντοπούλου, επίκ. καθηγήτρια στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Βιέννης με θέμα «Φαντασιακή πατρίδα και το έθνος του ονείρου», και «Εισαγωγή στην έκθεση κόμικ αφιερωμένη στον Ρήγα». Ακόμη, στη συζήτηση «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά» θα συμμετάσχουν ο Δρ. Δημ. Κουσουρής, επίκ. καθηγητής στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Βιέννης και ο Δρ. Γεώργιος Καραμανώλης, αν. καθηγητής στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Βιέννης.
Ο πιανίστας Χρήστος Μαράντος θα ερμηνεύσει έργα της κλασικής περιόδου, της εποχής στην οποία έζησε ο Ρήγας στη Βιέννη συνοδεύοντας τον βαρύτονο Oliver Braun και τη μεσόφωνο Έλσα Γιαννοπούλου.
Την Κυριακή 24 Ιουνίου στην Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίας Τριάδος Βιέννης θα ψαλεί μετά τη Θεία Λειτουργία Επιμνημόσυνη Δέηση για τον μεγάλο διαφωτιστή και επαναστάτη Ρήγα Βελεστινλή και τους επτά Συντρόφους του, που τέτοια μέρα στραγγαλίστηκαν στον Πύργο Νεμπόϊζα του Βελιγραδίου.
Το Αφιέρωμα στον Ρήγα Βελεστινλή διοργανώνεται από την Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη Αυστρίας, το Γραφείο Τύπου της Πρεσβείας της Ελλάδος στην Αυστρία, την Ομοσπονδία των Ελληνικών Συλλόγων στην Αυστρία και τον Κοινωνικοπολιτιστικό Σύλλογο της Ελληνικής Κοινότητας Βιέννης και Περιχώρων “Ρήγας Φεραίος” σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Βιέννης και υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Ελλάδος στην Αυστρία.
Χώρος των εκδηλώσεων είναι ο Καθεδρικός Ναός της Αγίας Τριάδος Βιέννης και ο Ιστορικός Ναός του Αγίου Γεωργίου Βιέννης.
Πηγή: https://vimasaronikou.wordpress.com/
2. Από την εισαγωγή του βιβλίου του καθηγητού κ. Γιώργου Κοντογιώργη «Η Ελληνική Δημοκρατία του Ρήγα Βελεστινλή»
‘Πρωταρχική διαπίστωση είναι ότι ο Ρήγας έζησε στο Ελληνικό κλίμα της Κωνσταντινούπολης και των παραδουναβίων ηγεμονιών, το οποίο διέθετε μια ισχυρή οικείωση με την ελληνική γραμματεία και τα ευρωπαϊκά πράγματα. Συγχρόνως όμως είχε ήδη επιλέξει την ανάπτυξη ενός προνομιακού διαλόγου με τους θιασώτες του γαλλικού Διαφωτισμού. Η επιλογή αυτή εξηγείται από τη ροή των γεγονότων της εποχής, τα οποία έφεραν την γαλλική κοινωνία στο προσκήνιο, και όχι από κάποια αντίθεση προς τις γειτνιάζουσες Δυνάμεις της Αυστροουγγαρίας και ιδίως της Ρωσσίας. Ειδικότερα, η προτίμηση του Ρήγα είναι ρητά προσανατολισμένη στις ζυμώσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα ριζοσπαστικά ρεύματα της Γαλλίας, ανεξαρτήτως της προσδοκίας, που του δημιούργησε κάποια στιγμή η κάθοδος του Ναπολέοντα στην Ιταλία, να βρει νέους αρωγούς για την απελευθέρωση του έθνους.
Από την άλλη, μολονότι ο Ρήγας γοητεύεται από τις ιδέες του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, έχει σαφή επίγνωση των ορίων τους, τα οποία όπως προκύπτει, είναι ασφυκτικά περιορισμένα στο ζήτημα της μετάβασης από την δεσποτεία στον ανθρωποκεντρισμό, έτσι ώστε να μη δύνανται να στεγάσουν τις πολιτειακές και εθνικές του προσδοκίες. Προφανώς δεν τους απομιμείται, όπως γενικώς διδάσκεται. Διαλέγεται ισότιμα μαζί τους , όπως ακριβώς και το σύνολο σχεδόν της Ελληνικής διανόησης της εποχής. Αυτό αφήνει σαφώς να εννοηθεί ότι οι πραγματολογικές του αφετηρίες – εκείνες των ελληνικών κοινωνιών – διαφοροποιούνται από το ιστορικό γίγνεσθαι της Εσπερίας κατά τρόπο που να προικίζουν τη σκέψη του με αυτονομία προταγματικών διερωτήσεων και επιλογών.
Παρόλ’ αυτά, ο τόπος της συνάντησής τους είναι κοινός: το ανθρωποκεντρικό διακύβευμα των κοινωνιών και η «αρχαιότητα» ως σημείο έμπνευσης για τον τρόπο της υποστασιοποίησής τους. Και στο πλαίσιο αυτό, ωστόσο, ο Ρήγας συντάσσεται μόνο με όσους συντάσσονται με την «Αθήνα», με τους ριζοσπάστες, οι οποίοι όμως αποτελούν μια μικρή ουσιαστικά μειοψηφία. Η δημοκρατία δεν αποτέλεσε αίτημα του Διαφωτισμού διότι, απλούστατα, δεν ήταν σε θέση να τεκμηριώσει το επιχείρημά της. Αντ’αυτής, οι θιασώτες του, επιδόθηκαν σε μια εργώδη προσπάθεια να τεκμηριώσουν το επιχείρημα ότι το καθόλα αυστηρό προ-αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα που επεξεργάστηκαν ως προσήκον στην πρωτο-ανθρωποκεντρική φάση που εισήρχετο τότε ο κόσμος της Εσπερίας, και το οποίο ήταν επιπλέον συναρτημένο με πλήθος δεσποτικών επιβιώσεων, αποτελούσε την πεμπτουσία της δημοκρατίας. Υπό την έννοια αυτή, έχει ενδιαφέρον να σταθεί κανείς στην άποψη του συρμού ότι ο νεότερος ελληνισμός – και εννοείται ο Ρήγας – ανακάλυψε την αρχαιότητα μέσω της Εσπερίας. Δεν έχει προσεχθεί προφανώς ότι ανάμεσα στους τελευταίους βυζαντινούς λογίους που μετέβησαν στην Ευρώπη μετά την Άλωση και δίδαξαν εκεί την ελληνική γραμματεία και στις επόμενες γενιές της ελληνικής διανόησης διαπιστώνεται μια αδιάπτωτη ενότητα του ελληνικού ανθρωπισμού, της οποίας συνιστώσα αποτελεί η γνωσιολογία της «αρχαιότητας».’
3. Βράβευση του βιβλίου του Γιώργου Καραμπελιά «Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα» από την Ακαδημία Αθηνών
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε πρόσωπα και σωματεία για την πολιτιστική, επιστημονική και κοινωνική προσφορά τους. Μία διάκριση με ιδιαίτερη σημασία είναι η απονομή ειδικού βραβείου για τη μελέτη των χρόνων της Τουρκοκρατίας. Το βραβείο έλαβε με σχεδόν ομόφωνη απόφαση της Ακαδημίας ο Γιώργος Καραμπελιάς, ιστορικός ερευνητής, εκδότης του περιοδικού ΑΡΔΗΝ και συγγραφεύς πολλών βιβλίων. Ο Καραμπελιάς βραβεύθηκε για το έργο του με τον τίτλο «Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα», το οποίο εκδόθηκε από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις και αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της πολυσύνθετης προσωπικότητας του Εθνομάρτυρα Ρήγα Βελεστινλή (Φεραίου).
Ο Γ. Καραμπελιάς δίνει έμφαση στα νεανικά χρόνια του Ρήγα, όταν η επαναστατική του ιδεολογία βασιζόταν στην Ορθόδοξη Χριστιανική παράδοση του λαού μας. Τότε εξέδωσε ως εκδότης- επιμελητής τους «Χρησμούς του Αγαθάγγελου», ένα έργο με προφητείες ενός ανυπάρκτου προσώπου, στην πραγματικότητα γραμμένου το 1760 από τον Θεόκλητο Πολυειδή. Οι προφητείες αυτές, έστω και αν δεν προέρχονται από αληθινό Άγιο της Εκκλησίας μας, βοήθησαν το Ελληνορθόδοξο Γένος να ανακτήσει την ελπίδα του μετά από δεκάδες αποτυχημένες επαναστάσεις εναντίον του Οθωμανικού ζυγού. Αρχικά ο Ρήγας ήλπιζε στη ρωσική βοήθεια, αργότερα όμως προσανατολίσθηκε προς τη Γαλλία και τον Ναπολέοντα. Όχι από θαυμασμό ή από ιδεολογική επιρροή, αλλά για το συμφέρον του Ελληνισμού. Ήταν η εποχή που ο Ναπολέων εστράφη κατά των Βενετών, οι οποίοι μεταξύ πολλών άλλων περιοχών κυριαρχούσαν και στα Επτάνησα.
Ο Καραμπελιάς καταδεικνύει ότι ο Ρήγας δεν ήταν πιστό τέκνο του δυτικού Διαφωτισμού, ο οποίος είχε αρκετά αντιχριστιανικά στοιχεία. Ο Βελεστινλής είχε μία Ελληνορθόδοξη αντίληψη για τη Μεγάλη Ιδέα και για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας μετά την απελευθέρωση. Αυτή η αλήθεια ενοχλεί ορισμένους ιστορικούς, οι οποίοι τον παρουσιάζουν σαν αντιγραφέα του δυτικού Διαφωτισμού και αρνούνται άλλες πνευματικές και πολιτιστικές επιρροές στον γενναίο αυτό λόγιο και οραματιστή.
Η ομάδα των φανατικών Διαφωτιστών, οι οποίοι αρνούνται τον επαναστατικό ρόλο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ενοχλήθηκε από το γενικότερο έργο του Καραμπελιά και ειδικότερα από την απόφαση της Ακαδημίας να τον βραβεύσει. Προσπάθησαν να εμποδίσουν την βράβευση, αλλά απέτυχαν. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ακαδημαϊκών στάθηκε στο ύψος της, όπως και τον Μάρτιο του 2007, όταν απέρριψαν το βιβλίο της Μ. Ρεπούση. Η Ακαδημία βράβευσε έναν αντικειμενικό και σοβαρό ιστορικό, ο οποίος δεν είναι πανεπιστημιακός καθηγητής, αλλά τεκμηριώνει και μελετά την Νεοελληνική Ιστορία καλύτερα από πολλούς Πανεπιστημιακούς.
Ο Γ. Καραμπελιάς προέρχεται από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, αλλά έχει το θάρρος να παραδέχεται την ανάγκη να διατηρήσουμε την Ορθοδοξία, τη γλώσσα και τη διαχρονική συνέχεια της Ελληνικής Ιστορίας. Τον συγχαίρω!
Πηγή: Άρθρο του Κ. Χολέβα στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 21/12/ 2014
