Με θλίψη διαπιστώσαμε ότι σε αρκετά από τα φυλλάδια «Φωνή Κυρίου», αφαιρέθηκε η γραμμένη στα αρχαία Ελληνικά, περικοπή του Ευαγγελίου. Αναρωτιόμαστε, για ποιό λόγο; Το φυλλάδιο παρέθετε το πρωτότυπο αρχαιοελληνικό κείμενο και δίπλα το μεταφρασμένο νεοελληνικό, δίνοντας τη δυνατότητα στον καθένα να επιλέξει το κείμενο που θα διαβάσει αλλά και την δυνατότητα σύγκρισης μεταξύ του αρχαίου και του νεοελληνικού κειμένου.
Σε τι ενοχλεί το αρχαίο κείμενο, στο οποίο συνέγραψαν οι Ευαγγελιστές, οι Απόστολοι και οι Άγιοι Πατέρες; Μήπως τόσες γενεές Ελλήνων, που δεν είχαν δυνατότητα μόρφωσης στο σχολείο, δεν διατήρησαν ζωντανή και πλούσια την ομιλούμενη Ελληνική γλώσσα μέσα από τα κείμενα της θρησκείας μας; Όλοι γνωρίσαμε απλές γυναίκες και παππούδες του χωριού, που δεν πήγαν ποτέ σχολείο, να χρησιμοποιούν άρτια αρχαϊκούς τύπους, με άριστη σύνταξη.
Μήπως χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε για τη σημασία της αρχαίας ελληνικής; Μία γλώσσα με πλούτο και βάθος, που η ανάγνωσή της και μόνο, αποτελεί πνευματική άσκηση; Το αρχαίο κείμενο, έστω και ως εικόνα, αποτελεί υπενθύμιση της πλούσιας γλωσσικής μας παράδοσης και ταυτόχρονα προσκλητήριο για τον καθένα, ακόμη και τον πιο αδαή, να τη διαβάσει, να διαπιστώσει ομοιότητες και διαφορές με τη νεοελληνική, να αναγνωρίσει τον ρυθμό και την αρμονία της.
Οι υπεύθυνοι φαίνεται να ακολουθούν μια νοοτροπία απλοποίησης και διευκόλυνσης, ώστε να μην κουράζεται ο αναγνώστης. Κι όμως! Πόσο παιδαγωγικά ορθό είναι να κοπιάζει κανείς για να μάθει κάτι. Αρκετά δεν έχουμε ταλαιπωρηθεί από την προβληματική διδασκαλία της γλώσσας στα σχολεία και την υποβάθμισή της; Πρέπει να προστεθεί και ένα ακόμη πλήγμα από την Εκκλησία,το θεματοφύλακα της παράδοσης μας;
Οι ενστάσεις μας δεν σημαίνουν προγονοπληξία και οπισθοδρόμηση. Αντίθετα, θεωρούμε άκριτη στάση την υιοθέτηση οποιουδήποτε νεωτερισμού, δίχως σοβαρά επιχειρήματα. Είναι πέρα από κάθε λογική, την ώρα που οι ξένοι προτείνουν η αρχαία ελληνική να συμπεριληφθεί στην άυλη πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO, όχι ως νεκρή, αλλά ως ζωντανή γλώσσα, εμείς να την υποτιμούμε και να στερούμαστε την ομορφιά της και την ποιότητά της.
(αλήθεια, οι Έλληνες δεν το είχαν προτείνει;)
