Αναφορά Πολιτικής της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής
(AAP COUNCIL ON COMMUNICATIONS AND MEDIA. Media and Young Minds. Pediatrics. 2016;138(5):e20162591).
Ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας και ο παιδικός νους
Στην εποχή μας τα βρέφη, τα νήπια και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας μεγαλώνουν σε περιβάλλοντα κορεσμένα από ποικιλία τεχνολογιών, παραδοσιακών και σύγχρονων, τα οποία υιοθετούνται από τα παιδιά με ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς. Αν και υπήρξαν πολλές ελπίδες για το εκπαιδευτικό δυναμικό των ηλεκτρονικών διαδραστικών μέσων στα μικρά παιδιά, καθώς και φόβοι για την υπερβολική τους χρήση κατά την κρίσιμη περίοδο της γρήγορης ανάπτυξης του εγκεφάλου, η έρευνα στον τομέα αυτό παραμένει περιορισμένη.
Η παρούσα «Αναφορά Πολιτικής» εξετάζει ανασκοπικά την υπάρχουσα βιβλιογραφία σχετικά με τηλεόραση, τις διαδραστικές τεχνολογίες μέσω βίντεο και κινητών τηλεφώνων, τις δυνατότητές των μέσων αυτών να προσφέρουν εκπαιδευτικό όφελος, καθώς και τις υπάρχουσες ανησυχίες για τις επιδράσεις τους στην υγεία των μικρών παιδιών, από την γέννηση έως το 5ο έτος της ηλικίας.
Η αναφορά αυτή επίσης τονίζει τομείς στους οποίους οι παιδίατροι μπορούν να παρέχουν ειδική καθοδήγηση στις οικογένειες ως προς την διαχείριση της χρήσης των μέσων αυτών, όχι μόνο όσον αφορά στο περιεχόμενο ή στους χρονικούς περιορισμούς χρήσης τους, αλλά επίσης δίνοντας έμφαση στην σημασία της από κοινού χρήσης των μέσων από γονέα – παιδί, καθώς και στην εξασφάλιση χρόνου για να συμμετέχει το παιδί και σε άλλες δραστηριότητες που βοηθούν στην υγιή και ισορροπημένη ανάπτυξή του.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η τεχνολογική καινοτομία έχει μεταμορφώσει τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης-ψυχαγωγίας και τον ρόλο τους στη ζωή των νηπίων και των μικρών παιδιών. Όλο και περισσότερα παιδιά, ακόμα και σε νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος, χρησιμοποιούν νέες ψηφιακές τεχνολογίες, όπως είναι τα διαδραστικά μέσα και τα κινητά, σε καθημερινή βάση (1) και αποτελούν στόχο έντονου marketing προώθησης προιόντων (2).
Η παρούσα «Αναφορά Πολιτικής» εξετάζει την επιρροή των ηλεκτρονικών μέσων στην εξέλιξη της υγείας και της ανάπτυξης των παιδιών ηλικίας από 0 έως 5 ετών, μια ηλικιακή περίοδο κρίσιμη για την ανάπτυξη του εγκεφάλου, για τη δημιουργία ασφαλών και σταθερών σχέσεων, και την εδραίωση υγιούς συμπεριφοράς.
ΒΡΕΦΗ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑ
Παιδιά κάτω των 2 ετών χρειάζονται χειροπιαστή εξερεύνηση και κοινωνική αλληλεπίδραση με αξιόπιστους φροντιστές, ώστε να αναπτύξουν γνωστικές, γλωσσικές και κοινωνικό-συναισθηματικές δεξιότητες. Λόγω του ότι δεν έχουν ωριμάσει ακόμα οι ικανότητες συμβολισμού, μνήμης και προσοχής, τα βρέφη και τα νήπια δεν μπορούν να μάθουν από τα παραδοσιακά ψηφιακά μέσα όπως μαθαίνουν από την ζωντανή σχέση και την αλληλεπίδραση με τους φροντιστές τους (3) και επίσης έχουν δυσκολία να μεταφέρουν αυτή τους της γνώση στην τρισδιάστατη εμπειρία τους (4). Ο κυριότερος παράγοντας που διευκολύνει στα νήπια την μάθηση από τα ηλεκτρονικά μέσα που υπάρχουν στο εμπόριο (που αρχίζει γύρω στην ηλικία των 15 μηνών) είναι το να παρακολουθούν και οι γονείς μαζί τους και να τους ξαναδιδάσκουν το περιεχόμενο (5, 6).
Η διαδραστικότητα των οθονών αφής επιτρέπει σε εφαρμογές να εντοπίζουν πότε ένα παιδί ανταποκρίνεται κατάλληλα και στη συνέχεια να προσαρμόζουν τις απαντήσεις, υποστηρίζοντας έτσι τα παιδιά ανάλογα με το επίπεδο ικανότητάς τους. Νεότερα στοιχεία δείχνουν ότι σε ηλικία 24 μηνών, τα παιδιά μπορούν να μάθουν λέξεις από “ ζωντανές” βίντεο-συζητήσεις με ένα ανταποκρινόμενο ενήλικο (7) ή από μία διαδραστική οθόνη αφής που δίνει την δυνατότητα στο παιδί να επιλέξει τις κατάλληλες απαντήσεις (8). Από την ηλικία των 15 μηνών , τα νήπια μπορούν να μάθουν νέες λέξεις από τις οθόνες αφής, σε μελέτες που έχουν γίνει στο εργαστήριο, αλλά δυσκολεύονται να μεταφέρουν αυτές τις γνώσεις στον πραγματικό τρισδιάστατο κόσμο (9). Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτά τα πειράματα χρησιμοποίησαν ειδικά σχεδιασμένες εφαρμογές, που δεν είναι διαθέσιμες στο εμπόριο.
Πολλοί γονείς χρησιμοποιούν τώρα βίντεο-chat (π.χ., Skype, FaceTime) ως διαδραστικό μέσο, που διευκολύνει την κοινωνική σύνδεση με απομακρυσμένους συγγενείς. Νέα στοιχεία δείχνουν ότι τα βρέφη και τα παιδιά τα νήπια ασχολούνται τακτικά με videochatting, (10) αλλά και σε αυτή την περίπτωση ισχύουν οι ίδιες αρχές που αναφέρθηκαν για τα βρέφη ως προς την ανάγκη γονικής υποστήριξης, για να καταλαβαίνουν τα παιδιά τι βλέπουν. Συνοπτικά, για παιδιά μικρότερα των δύο ετών, οι ενδείξεις για ωφέλη από την χρήση των media είναι περιορισμένες, η αλληλεπίδραση του παιδιού με ενηλίκους κατά την διάρκεια της χρήση των ψηφιακών μέσων είναι ζωτικής σημασίας, και εξακολουθεί να υπάρχει ενδειξη βλάβης από την υπερβολική χρήση ψηφιακών μέσων, όπως περιγράφεται και στη συνέχεια, στην παρούσα “ Δήλωση πολιτικής¨.
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
Τηλεοπτικά προγράμματα που είναι καλά σχεδιασμένα (πχ Sesame Street), μπορούν να βελτιώσουν την γνωστική, εκπαιδευτική και κοινωνική εξέλιξη σε παιδιά ηλικίας 3 έως 5 ετών (11,12) και μπορούν να δημιουργούν προγράμματα που θα καλύπτουν την υγεία και τις αναπτυξιακές ανάγκες των παιδιών (π.χ. πρόληψη της παχυσαρκίας, ψυχική ανθεκτικότητα).
Οι αξιολογήσεις των εφαρμογών από το Sesame Workshop και από τη Δημόσια Υπηρεσία Ραδιοτηλεοπτικών Εκπομπών (PBS) έχουν επίσης δείξει αποτελεσματικότητα στις δεξιότητες διδασκαλίας σε παιδιά προσχολικής ηλικίας (2). Δυστυχώς, οι περισσότερες εφαρμογές με ένδειξη “εκπαιδευτικό”, που βρίσκουν οι γονείς στα καταστήματα, δεν έχουν τέτοια δεδομένα αποτελεσματικότητας, έχουν ως στόχο μόνο τις συνηθισμένες σχολικές δεξιότητες, δεν βασίζονται σε καθιερωμένα και αναγνωρισμένα προγράμματα σπουδών και χρησιμοποιούν ελάχιστες ή καθόλου πληροφορίες από ειδικούς της ανάπτυξης ή της εκπαίδευσης (2, 13).
Οι περισσότερες εφαρμογές επίσης δεν έχουν σχεδιαστεί για χρήση από δύο άτομα (δηλ. γονέα και παιδί) (2, 14). Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε στους γονείς ότι οι ανώτερες γνωστικές δεξιότητες και οι εκτελεστικές λειτουργίες που είναι απαραίτητες για την επιτυχία στο σχολείο, όπως η ικανότητα επιμονής στην εργασία, ο έλεγχος των παρορμήσεων, η ρύθμιση των συναισθημάτων και η δημιουργική, ευέλικτη σκέψη, διδάσκονται καλύτερα μέσω του αδόμητου και κοινωνικού (όχι ψηφιακού ) παιχνιδιού, (15), καθώς επίσης και μέσω των αλληλεπιδράσεων γονέα-παιδιού (16).
Τα ψηφιακά βιβλία (που ονομάζονται “eBooks” και είναι βιβλία που μπορούν να διαβαστούν σε οθόνη) παρουσιάζουν συχνά διαδραστικά χαρακτηριστικά που, σύμφωνα με έρευνες, ενδέχεται να μειώσουν την κατανόηση του περιεχομένου από το παιδί, ή την ανάγνωση που γίνεται μαζί με τον γονέα, διότι τα οπτικά εφέ αποσυντονίζουν (17). Συνεπώς θα πρέπει να δίνονται οδηγίες στους γονείς να αλληλεπιδρούν με τα παιδιά τους κατά την ανάγνωση του ηλεκτρονικού βιβλίου, όπως θα έκαναν σε ένα έντυπο βιβλίο .
ΖΗΤΗΜΑΤΑ/ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ/ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Παχυσαρκία
Η υπερβολική χρήση ψηφιακών μέσων επικοινωνίας στην προσχολική ηλικία συνδέεται με μικρές αλλά σημαντικές αυξήσεις του Δείκτη Μάζας Σώματος (18) και μπορεί να εξηγήσει τον κίνδυνο παχυσαρκίας στα παιδιά μειονοτήτων (19) και αποτελεί βάση για αύξηση βάρους αργότερα στην παιδική ηλικία (20). Αν και πολλές μελέτες έχουν χρησιμοποιήσει μια διακοπή 2 ωρών για να εξετάσουν τον κίνδυνο παχυσαρκίας, πρόσφατη μελέτη σε παιδιά ηλικίας 2 ετών διαπίστωσε ότι ο Δείκτης Μάζας Σώματος αυξάνεται για κάθε ώρα που τα ψηφιακά μέσα χρησιμοποιούνται ανά εβδομάδα (21). Θεωρείται ότι η έκθεση σε διαφημίσεις τροφίμων (22) και η παρακολούθηση της τηλεόρασης κατά την διάρκεια των γευμάτων, που μειώνει την προσοχή στα συναισθήματα κορεσμού, (23) έχει σχέση με την αύξηση του Δείκτη Μάζας Σώματος.
Ύπνος
Η αυξημένη διάρκεια έκθεσης στα ψηφιακά μέσα και η παρουσία τηλεόρασης, υπολογιστή η κινητού τηλεφώνου στο υπνοδωμάτιο στην παιδική ηλικία έχει συνδεθεί με λιγότερα λεπτά ύπνου ανά νύκτα (24). Ακόμη και βρέφη που εκτίθενται σε οθόνες τις απογευματινές ώρες έχουν σημαντικά μικρότερη διάρκεια ύπνου τη νύχτα, σε σχέση με εκείνα που δεν έχουν καθόλου έκθεση σε οθόνες (25). Οι μηχανισμοί αυτής της συσχέτισης συμπεριλαμβάνουν το διεγερτικό περιεχόμενο (26) και την καταστολή της ενδογενούς μελατονίνης από το μπλε φως που εκπέμπεται από τις οθόνες (27).
Ανάπτυξη των παιδιών
Οι μελέτες πληθυσμού εξακολουθούν να δείχνουν συσχετισμούς μεταξύ υπερβολικής παρακολούθησης τηλεόρασης στην πρώιμη παιδική ηλικία και μαθησιακής (28-30), γλωσσικής (31,32) και κοινωνικής/ συναισθηματικής καθυστέρησης (33-36), πιθανώς ως συνέπεια της μείωσης της αλληλεπίδρασης γονέα- παιδιού όταν η τηλεόραση είναι ανοιχτή (37) και της μειωμένης ποιότητας της οικογενειακής λειτουργίας στα σπίτια που γίνεται έντονη χρήση ψηφιακών μέσων (37). Πρωιμότερη χρήση των μέσων, πολλές αθροιστικά ώρες χρήσης και μη εγκεκριμένο από την Δημόσια Υπηρεσία Ραδιοτηλεοπτικών Εκπομπών περιεχόμενο, είναι σημαντικοί παράγοντες πρόβλεψης μειωμένης ανάπτυξης των επιτελικών λειτουργιών στην προσχολική ηλικία.
Το περιεχόμενο είναι σημαντικό: Πειράματα δείχνουν ότι η αλλαγή περιεχομένου, από βίαιο σε εκπαιδευτικό/ κοινωνικό περιεχόμενο, έχει ως αποτέλεσμα σημαντική βελτίωση στην συμπεριφορά , ειδικά σε αγόρια από οικογένειες χαμηλού εισοδήματος.
Είναι σημαντικό το ότι η ποιότητα της γονικής μέριμνας μπορεί να τροποποιήσει τις συσχετίσεις μεταξύ χρήσης ψηφιακών μέσων και παιδικής ανάπτυξης: μια μελέτη διαπίστωσε ότι το ακατάλληλο περιεχόμενο καθώς και η ασυνεπής γονική μέριμνα είχαν σωρευτικές αρνητικές επιπτώσεις στις επιτελικές λειτουργίες παιδιών από οικογένειες με χαμηλό εισόδημα χαμηλό εισόδημα ενώ το εκπαιδευτικό περιεχόμενο και η ζεστή γονεική φροντίδα αλληλεπιδρούν θετικά και παράγουν πρόσθετα οφέλη (39)
Επίσης τα χαρακτηριστικά των παιδιών μπορεί να επηρεάζουν τον χρόνο που τα παιδιά καταναλώνουν στην χρήση ψηφιακών μέσων: η υπερβολική τηλεθέαση είναι πιθανότερο να συμβαίνει σε βρέφη και μικρά παιδιά με δύσκολη ιδιοσυγκρασία (40, 41) ή με προβλήματα αυτορύθμισης (42). Επίσης, είναι πιθανότερο να δοθεί μια κινητή συσκευή σε νήπια με κοινωνική και συναισθηματική καθυστέρηση, για να τα ηρεμήσει (43).
Χρήση των ηλεκτρονικών μέσων από τους γονείς Η χρήση τηλεόρασης από τους γονείς αποσπά την προσοχή από τη σχέση γονέα – παιδιού (44) και από το παιχνίδι (45). Έντονη χρήση από τους γονείς κινητών συσκευών σχετίζεται με λιγότερες τόσο λεκτικές όσο και μη λεκτικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ γονέων και παιδιών (46) και μπορεί να σχετίζεται με περισσότερες συγκρούσεις ανάμεσα στο γονέα και το παιδί (47). Επειδή η χρήση των ηλεκτρονικών μέσων από τους γονείς είναι ισχυρός προβλεπτικός παράγοντας των συνηθειών χρήσης των ηλεκτρονικών μέσων από τα παιδιά, (48) η μείωση της γονικής χρήσης ηλεκτρονικών μέσων και η ενίσχυση των αλληλεπιδράσεων γονέα-παιδιού μπορεί να είναι πολύ σημαντικός τομέας για αλλαγές στη συμπεριφορά.
Συμπεράσματα: Κλινική Σημασία
Συνοψίζοντας, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές ανησυχίες για την ανάπτυξη και την υγεία των μικρών παιδιών που χρησιμοποιούν υπερβολικά κάθε μορφή ψηφιακών πολυμέσων. Υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις, ώστε να προτείνουμε χρονικούς περιορισμούς (όχι περισσότερο από 1 ώρα ανά ημέρα), στη χρήση ψηφιακών πολυμέσων για τα παιδιά ηλικίας 2 έως 5 ετών, ούτως ώστε να μένει στα παιδιά άφθονος χρόνος για να συμμετέχουν σε άλλες δραστηριότητες, που είναι σημαντικές για την υγεία και την ανάπτυξή τους, και έτσι να αποκτήσουν συνήθειες θέασης που σχετίζονται με χαμηλότερο κίνδυνο παχυσαρκίας στη μετέπειτα ζωή τους (49).
Επιπλέον, η ενθάρρυνση των γονέων να αλλάξουν το περιεχόμενο σε εκπαιδευτικό και προκοινωνικό (περιεχόμενο που εκπαιδεύει σε κοινωνικές δεξιότητες) και να συμμετέχουν μαζί με τα παιδιά τους στην χρήση των τεχνολογικών μέσων, θα επιτρέψει στα παιδιά να αποκομίσουν το μεγαλύτερο δυνατό όφελος από ότι βλέπουν.
Καθώς οι ψηφιακές τεχνολογίες εξελίσσονται σε πανταχού παρούσες, οι παιδίατροι πρέπει να καθοδηγούν τους γονείς όχι μόνο ως προς τη διάρκεια και το περιεχόμενο των μέσων που χρησιμοποιεί το παιδί τους, αλλά και ως προς τα εξής:
(1) Την δημιουργία χώρων στο σπίτι τους, όπου δεν θα υπάρχουν συσκευές με σύνδεση στο διαδίκτυο και διασφάλιση χρόνου ελεύθερου από την χρήση τέτοιων συσκευών (καθώς τέτοιες συσκευές μπορεί να είναι πλέον οπουδήποτε).
(2) Την δυνατότητα να χρησιμοποιούνται οι νέες τεχνολογίες με κοινωνικούς και δημιουργικούς τρόπους .
(3) Τη σημασία που έχει το να μην παραμεριστούν από την χρήση ηλεκτρονικών μέσων δραστηριότητες όπως ο ύπνος, η άσκηση, το παιχνίδι, η φωνητική ανάγνωση και οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.
Οι παιδίατροι θα πρέπει να γνωρίζουν πώς να βοηθήσουν τους γονείς να βρουν πηγές με κατάλληλο περιεχόμενο, εργαλεία για την παρακολούθηση ή τον περιορισμό της χρήσης των ηλεκτρονικών μέσων από τα παιδιά, ιδέες για παιχνίδι ή δραστηριότητες στις οποίες να συμμετέχει αντί να παίζει ψηφιακά, καθώς και πώς μπορούν οι γονείς να περιορίσουν τη δική τους χρήση ηλεκτρονικών μεσων. (βλ American Academy of Pediatrics guide to developing a plan at www.healthychildren.org/MediaUsePlan)
Συστάσεις προς τους Παιδιάτρους
Αρχίστε τη συζήτηση νωρίς. Ρωτήστε τους γονείς των βρεφών και των μικρών παιδιών για τη χρήση των μέσων στην οικογένεια, τις συνήθειες χρήσης των παιδιών , και για τους χώρους στους οποίους χρησιμοποιούνται τα ηλεκτρονικά μέσα.
Βοηθήστε τις οικογένειες να φτιάξουν ένα “Οικογενειακό Πρόγραμμα Χρήσης Μέσων” (www.healthychildren.org/MediaUsePlan) με συγκεκριμένες κατευθυντήριες οδηγίες για κάθε γονέα και παιδί
Εκπαιδεύστε τους γονείς σχετικά με την ανάπτυξη του εγκεφάλου στα πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών και σχετικά με τη σημασία του πρακτικού, του μη-δομημένου και του κοινωνικού παιχνιδιού, στην ανάπτυξη της γλώσσας, των γνωστικών λειτουργιών και των κοινωνικο-συναισθηματικών δεξιοτήτων.
Για παιδιά ηλικίας κάτω των 18 μηνών, αποθαρρύνετε τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων με οθόνη (εκτός από συνομιλία μέσω βίντεο).
Συμβουλεύστε τους Γονείς παιδιών ηλικίας 18 έως 24 μηνών, (που θέλουν να εισάγουν την χρήση ψηφιακών πολυμέσων), να επιλέγουν υψηλής ποιότητας προγράμματα και εφαρμογές και να τα χρησιμοποιούν μαζί με τα παιδιά, επειδή έτσι τα νήπια μαθαίνουν καλύτερα. Θα πρέπει να αποφεύγουν να αφήνουν τα παιδιά να χρησιμοποιούν τα ψηφιακά μέσα μόνα τους.
Κατευθύνετε τους γονείς να αναζητήσουν πηγές ποιοτικών προιόντων (πχ. Common Sense Media, PBS Kids, Sesame Workshop).
Σε παιδιά μεγαλύτερα των 2 ετών, να υπάρχει το όριο 1 ώρας ή λιγότερο ανά ημέρα, ακόμα και σε υψηλής ποιότητας προγράμματα.
Συνιστάται κοινή χρήση γονέα και παιδιού, που μπορεί να ενισχύσει την μάθηση, την αλληλεπίδραση, και οριοθέτηση.
Συνιστάται να μην υπάρχουν καθόλου οθόνες κατά τη διάρκεια γευμάτων και για 1 ώρα πριν τον ύπνο.
Βοηθήστε για την επίλυση προβλημάτων τους γονείς που αντιμετωπίζουν δυσκολίες , όπως η ρύθμιση των ορίων, η εύρεση εναλλακτικών δραστηριοτήτων και τον τρόπο που θα ηρεμούν τα παιδιά.
Συστάσεις προς τις Οικογένειες
Αποφύγετε τη χρήση ψηφιακών μέσων (εκτός από την βίντεο-συνομιλία) σε παιδιά μικρότερα των 18 έως 24 μηνών.
Για παιδιά ηλικίας 18 έως 24 μηνών , αν θέλετε να εισάγετε τη χρήση ψηφιακών πολυμέσων, επιλέξτε υψηλής ποιότητας προγράμματα και να χρησιμοποιείτε τα μέσα μαζί με το παιδί σας. Αποφύγετε σε αυτή την ηλικιακή ομάδα να χρησιμοποιούνται τα ψηφιακά μέσα από τα παιδιά όταν είναι μόνα τους.
Μην αισθανθείτε ότι είστε υποχρεωμένοι να εισάγετε την τεχνολογία νωρίς. Οι εφαρμογές είναι τόσο καλοσχεδιασμένες , ώστε τα παιδιά θα τις καταλάβουν γρήγορα μόλις αρχίσουν την χρήση τους, στο σπίτι ή στο σχολείο.
Για παιδιά 2 έως 5 ετών, περιορίστε την χρήση οθόνης σε 1 ώρα ανά ημέρα και χρησιμοποιείστε μόνον υψηλής ποιότητας προγράμματα, Από κοινού θέαση ή χρήση γονέων – παιδιών, ώστε να βοηθήσετε τα παιδιά να καταλαβαίνουν τι βλέπουν, και να τα βοηθήσετε να εφαρμόζουν αυτά που μαθαίνουν στον κόσμο γύρω τους.
Αποφύγετε προγράμματα με γρήγορους ρυθμούς (τα μικρά παιδιά δεν τα καταλαβαίνουν), εφαρμογές με περιεχόμενο που προκαλεί διάσπαση και κάθε βίαιο περιεχόμενο.
Κλείστε τις τηλεοράσεις και όλες τις άλλες συσκευές όταν δεν τις χρησιμοποιείτε.
Αποφύγετε τη χρήση μέσων οθόνης ως το μόνο τρόπο για να ηρεμήσει το παιδί σας. Αν και κάποιες φορές αναγκαίες τα μέσα οθόνης είναι χρήσιμα ως στρατηγική ηρεμίας (π.χ., ιατρικές διαδικασίες, πτήσεις αεροπλάνων) , υπάρχει η ανησυχία ότι χρησιμοποιώντας τα μέσα ως στρατηγική ηρεμίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε προβλήματα με την οριοθέτηση των παιδιών, ή με αδυναμία των παιδιών να αναπτύξουν την δική τους συναισθηματική αυτορύθμιση. Ζητήστε βοήθεια από τον παιδίατρό σας εάν αισθανθείτε ότι την χρειάζεστε.
Παρακολουθήστε το περιεχόμενο των προγραμμάτων και ποιες εφαρμογές χρησιμοποιούν ή κατεβάζουν τα παιδιά σας. Δοκιμάστε τις εφαρμογές πριν το παιδί τις χρησιμοποιήσει , παίξτε μαζί, και ρωτήστε το παιδί τισκέφτεται σχετικά με την εφαρμογή.
Κρατήστε μακριά τις οθόνες από υπνοδωμάτια, γεύματα και τις ώρες παιχνιδιού μεταξύ γονέα – παιδιού. Οι γονείς μπορούν να βάλουν τα τηλεφωνά τους την επιλογή «Μην ενοχλείτε» κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών παιχνιδιού με τα παιδιά τους.
Όχι χρήση οθονών 1 ώρα πρίν τον ύπνο , και αφαίρεση των συσκευών με οθόνη (κινητά, tablets κλπ) από τα υπνοδωμάτια πριν τον ύπνο.
Consult the American Academy of Pediatrics Family Media Use Plan, available at: www.healthychildren.org/MediaUsePlan.
Συστάσεις προς την Βιομηχανία
Συνεργαστείτε με ψυχολόγους και εκπαιδευτές για να δημιουργήσετε προγράμματα, που είναι κατάλληλα για προάγουν τις αναπτυξιακές ανάγκες και ικανότητες των παιδιών , που δεν τα αποσπούν και που προάγουν την από κοινού χρήση (γονέα-παιδιού) των μέσων, καθώς και την εφαρμογή των δεξιοτήτων στον πραγματικό κόσμο.
Σταματήστε την δημιουργία νέων εφαρμογών για παιδιά μικρότερα των 18 μηνών, μέχρι να υπάρξουν επαρκείς αποδείξεις για την αποτελεσματικότητα τους.
Formally and scientifically evaluate products before making educational claims.
Αξιολογήστε επίσημα και επιστημονικά τα προιόντα σας πριν δηλώσετε ότι κατέχουν εκπαιδευτικό χαρακτήρα και περιεχόμενο.
Δημιουργήστε προιόντα υψηλής ποιότητας, προσιτά σε οικογένειες χαμηλού εισοδήματος, που να είναι επίσης διαθέσιμα σε πολλαπλές γλώσσες.
Καταργήστε τις διαφημίσεις και τα ανθυγιεινά μηνύματα διαφήμισης από τις εφαρμογές. Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ανάμεσα στις διαφημίσεις και στην τεκμηριωμένη πληροφορία, και επομένως η διαφήμιση σε αυτά δεν είναι ηθική.
Βοηθήστε τους γονείς να βάζουν όρια, καταργώντας την αυτόματα συνεχιζόμενη προβολή video. Δημιουργήστε συστήματα ενσωματωμένα στις συσκευές που να βοηθούν τους γονείς να παρακολουθούν και να περιορίζουν τη χρήση μέσων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ
1. Kabali HK, Irigoyen MM, Nunez-Davis R, et al. Exposure and use of mobile devices by young children. Pediatrics. 2015;136(6):1044–1050
2. Chiong C, Shuler C; The Joan Ganz Cooney Center at Sesame Workshop. Learning: Is there an app for that?
Investigations of young children’s usage of learning with mobile devices and apps. Available at: http://dmlcentral. net/ wp- content/ uploads/files/ learningapps_ fi nal_ 110410. pdf. Accessed September 2, 2016
3. Anderson DR, Pempek TA. Television and very young children. Am Behav Sci. 2005;48(5):505–522
4. Barr R. Memory constraints on infant learning from picture books, televisioν and touchscreens. Child Dev Perspect.2013;7(4):205–210
5. DeLoache JS, Chiong C, Sherman K, et al. Do babies learn from baby media? Psychol Sci. 2010;21(11):1570–1574
6. Richert RA, Robb MB, Fender JG, Wartella E. Word learning from baby videos. Arch Pediatr Adolesc Med. 2010;164(5):432–437
7. Roseberry S, Hirsh-Pasek K, Golinkoff RM. Skype me! Socially contingent interactions help toddlers learn language. Child Dev. 2014;85(3):956–970
8. Kirkorian HL, Choi K, Pempek TA. Toddlers’ Word Learning From Contingent and Noncontingent
on Touch Screens. Child Dev. 2016;87(2):405–413
9. Zack E, Gerhardstein P, Meltzoff AN, Barr R. 15-month-olds’ transfer of learning between touch screen and real-world displays: language cues and cognitive loads. Scand J Psychol. 2013;54(1):20–25
10. McClure ER, Chentsova-Dutton YE, Barr RF, Holochwost SJ, Parrott WG. “Facetime doesn’t count”: video-chat as an exception to media restrictions for infants and toddlers. Int J Child Comput Interact. 2016;6:1–6
11. Anderson DR, Huston AC, Schmitt, Linebarger DL, Wright JC. Early childhood television viewing and adolescent behavior: the recontact study. Monogr Soc Res Child Dev. 2001;66(1):I–VIII, 1–147
12. Christakis DA, Garrison MM, Herrenkohl T, et al. Modifying media content for preschool children: a
randomized controlled trial. Pediatrics. 2013;131(3):431–438
13. Guernsey L, Levine MH. Tap Click Read: Growing readers in a world of screens. San Fransisco, CA: Jossey-Bass; 2015
14. Hirsh-Pasek K, Zosh JM, Golinkoff RM, Gray JH, Robb MB, Kaufman J. Putting education in “educational” apps: lessons from the science of learning. Psychol Sci Public Interest. 2015;16(1):3–34
15. Shaheen S. How child’s play impacts executive function—related behaviors. Appl Neuropsychol Child. 2014;3(3):182–187
16. Blair C, Granger DA, Willoughby M, et al; FLP Investigators. Salivary cortisol mediates effects of poverty
and parenting on executive functions in early childhood. Child Dev. 2011;82(6):1970–1984
17. Bus AG, Takacs ZK, Kegel CA. Affordances and limitations of electronic storybooks for young
children’s emergent literacy. Dev Rev. 2015;35:79–97
18. Cox R, Skouteris H, Rutherford L, Fuller-Tyszkiewicz M, Dell’ Aquila D, Hardy LL. Television viewing, television content, food intake, physical activity and body mass index: a cross-sectional study of preschool children aged 2-6 years. Health Promot J Austr. 2012;23(1):58–62
19. Taveras EM, Gillman MW, Kleinman KP, Rich-Edwards JW, Rifas-Shiman SL. Reducing racial/ethnic disparities in childhood obesity: the role of early life risk factors. JAMA Pediatr. 2013;167(8):731–738
20. Suglia SF, Duarte CS, Chambers EC, Boynton-Jarrett R. Social and behavioral risk factors for obesity in early childhood. J Dev Behav Pediatr. 2013;34(8):549–556
21. Wen LM, Baur LA, Rissel C, Xu H, Simpson JM. Correlates of body mass index and overweight and obesity of children aged 2 years: fi ndings from the healthy beginnings trial. Obesity (Silver Spring). 2014;22(7):1723–173
22. Mazarello Paes V, Ong KK, Lakshman R. Factors infl uencing obesogenic dietary intake in young children (0-6 years): systematic review of qualitative evidence. BMJ Open. 2015;5(9):e007396
23. Bellissimo N, Pencharz PB, Thomas SG, Anderson GH. Effect of television viewing at mealtime on food intake after a glucose preload in boys. Pediatr Res. 2007;61(6):745–749
24. Cespedes EM, Gillman MW, Kleinman K, Rifas-Shiman SL, Redline S, Taveras EM. Television viewing, bedroom television, and sleep duration from infancy to mid-childhood. Pediatrics. 2014;133(5). Available at: www. pediatrics. org/ cgi/ content/ full/ 133/ 5/ e1163
25. Vijakkhana N, Wilaisakditipakorn T, Ruedeekhajorn K, Pruksananonda C, Chonchaiya W. Evening media exposure reduces night-time sleep. Acta Paediatr. 2015;104(3):306–312
26. Garrison MM, Liekweg K, Christakis DA. Media use and child sleep: the impact of content, timing, and environment. Pediatrics. 2011;128(1):29–35
27. Salti R, Tarquini R, Stagi S, et al. Age-dependent association of exposure to television screen with children’s urinary melatonin excretion? Neuroendocrinol Lett. 2006;27(1-2):73–80
28. Tomopoulos S, Dreyer BP, Berkule S, Fierman AH, Brockmeyer C, Mendelsohn AL. Infant media exposure and toddler development. Arch Pediatr Adolesc Med. 2010;164(12):1105–1111
29. Schmidt ME, Rich M, Rifas-Shiman SL, Oken E, Taveras EM. Television viewing in infancy and child cognition at 3 years of age in a US cohort. Pediatrics. 2009;123(3). Available at: www. pediatrics. org/ cgi/ content/ full/ 123/ 3/ e370
30. Lin LY, Cherng RJ, Chen YJ, Chen YJ, Yang HM. Effects of television exposure on developmental skills among young children. Infant Behav Dev. 2015;38:20–26
31. Zimmerman FJ, Christakis DA, Meltzoff AN. Associations between media viewing and language development in children under age 2 years. J Pediatr. 2007;151(4):364–368
32. Duch H, Fisher EM, Ensari I, et al. Association of screen time use and language development in Hispanic toddlers: a cross-sectional and longitudinal study. Clin Pediatr (Phila). 2013;52(9):857–865
33. Tomopoulos S, Dreyer BP, Valdez P, et al. Media content and externalizing behaviors in Latino toddlers. Ambul Pediatr. 2007;7(3):232–238
34. Hinkley T, Verbestel V, Ahrens W, et al; IDEFICS Consortium. Early childhood electronic media use as a predictor of poorer well-being: a prospective cohort study. JAMA Pediatr. 2014;168(5):485–492
35. Pagani LS, Fitzpatrick C, Barnett TA, Dubow E. Prospective associations between early childhood television exposure and academic, psychosocial, and physical well-being by middle childhood. Arch Pediatr Adolesc Med. 2010;164(5):425–431
36. Conners-Burrow NA, McKelvey LM, Fussell JJ. Social outcomes associated with media viewing habits of lowincome preschool children. Early Educ Dev. 2011;22(2):256–273
37. Christakis DA, Gilkerson J, Richards JA, et al. Audible television and decreased adult words, infant vocalizations, and conversational turns: a populationbased study. Arch Pediatr Adolesc Med. 2009;163(6):554–558
38. Nathanson AI, Aladι F, Sharp ML, Rasmussen EE, Christy K. The relation between television exposure and executive function among preschoolers. Dev Psychol. 2014;50(5):1497–1506
39. Linebarger DL, Barr R, Lapierre MA, Piotrowski JT. Associations between parenting, media use, cumulative risk, and children’s executive functioning. J Dev Behav Pediatr. 2014;35(6):367–377
40. Thompson AL, Adair LS, Bentley ME. Maternal characteristics and perception of temperament associated with infant TV exposure. Pediatrics. 2013;131(2). Available at: www. pediatrics. org/ cgi/ content/ full/ 131/ 2/ e390
41. Sugawara M, Matsumoto S, Murohashi H, Sakai A, Isshiki N. Trajectories of early television contact in Japan: Relationship with preschoolers’ externalizing problems. J Child Media. 2015;9(4):453–471
42. Radesky JS, Silverstein M, Zuckerman B, Christakis DA. Infant self-regulation and early childhood media exposure. Pediatrics. 2014;133(5). Available at: www. pediatrics. org/ cgi/ content/ full/ 133/ 5/ e1172
43. Radesky JS, Peacock-Chambers E, Zuckerman B, Silverstein M. Use of mobile technology to calm upset
children: associations with socialemotional development. JAMA Pediatr. 2016;170(4):397–399
44. Kirkorian HL, Pempek TA, Murphy LA, Schmidt ME, Anderson DR. The impact of background television on parent-child interaction. Child Dev. 2009;80(5):1350–1359
45. Schmidt ME, Pempek TA, Kirkorian HL, Lund AF, Anderson DR. The effects of background television on the toy play behavior of very young children. Child Dev. 2008;79(4):1137–1151
46. Radesky J, Miller AL, Rosenblum KL, Appugliese D, Kaciroti N, Lumeng JC. Maternal mobile device use during a structured parent-child interaction task. Acad Pediatr. 2015;15(2):238–244
47. Radesky JS, Kistin CJ, Zuckerman B, et al. Patterns of mobile device use by caregivers and children during meals in fast food restaurants. Pediatrics. 2014;133(4). Available at: www. pediatrics. org/ cgi/ content/ full/ 133/ 4/ e843
48. Jago R, Stamatakis E, Gama A, et al. Parent and child screen-viewing time and home media environment. Am J Prev Med. 2012;43(2):150–158
49. American Academy of Pediatrics, Council on Communications and Media. Media use in school-aged children and adolescents. Pediatrics. 2016;138(5):e20162592
Το παρόν έγγραφο προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα και είναι ιδιοκτησία της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής και του Διοικητικού της Συμβουλίου. Όλοι οι συγγραφείς έχουν καταθέσει δηλώσεις σύγκρουσης συμφερόντων με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής. Οποιεσδήποτε συγκρούσεις έχουν επιλυθεί μέσω διαδικασίας που έχει εγκριθεί από το Διοικητικό Συμβούλιο. Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής δεν ζήτησε ούτε δέχτηκε καμία εμπορική συμμετοχή στην ανάπτυξη του περιεχομένου αυτής της δημοσίευσης. Δηλώσεις πολιτικής της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, επωφελούνται από εμπειρογνωμοσύνη και τους συνδέσμων των εσωτερικών (AAP) και εξωτερικών κριτών. Ωστόσο, οι δηλώσεις πολιτικής της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής μπορεί να μην αντανακλούν τις απόψεις των συνεργατών ή των οργανισμών ή των κυβερνητικών υπηρεσιών που εκπροσωπούν.
Οι οδηγίες σε αυτή τη δήλωση δεν υποδεικνύουν αποκλειστική θεραπευτική διαδικασία ούτε χρησιμεύουν ως πρότυπο ιατρικής περίθαλψης. Μπορεί να είναι αποδεκτές παραλλαγές, λαμβάνοντας υπόψη εξατομικευμένες καταστάσεις. Όλες οι δηλώσεις πολιτικής της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής εκπνέουν αυτόματα 5 χρόνια μετά τη δημοσίευσή τους, εκτός και αν επανεξεταστούν, αναθεωρηθούν ή αποσυρθεί από την ίδια χρονική στιγμή.
LEAD AUTHORS
Jenny Radesky, MD, FAAP
Dimitri Christakis, MD, MPH, FAAP
COUNCIL ON COMMUNICATIONS AND MEDIA
EXECUTIVE COMMITTEE, 2016-2017
David Hill, MD, FAAP, Chairperson
Nusheen Ameenuddin, MD, MPH, FAAP
Yolanda (Linda) Reid Chassiakos, MD, FAAP
Corinn Cross, MD, FAAP
Jenny Radesky, MD, FAAP
Jeffrey Hutchinson, MD, FAAP
Rhea Boyd, MD, FAAP
Robert Mendelson, MD, FAAP
Megan A. Moreno, MD, MSEd, MPH, FAAP
Justin Smith, MD, FAAP
Wendy Sue Swanson, MD, MBE, FAAP
LIAISONS
Kris Kaliebe, MD – American Academy of Child and Adolescent Psychiatry
Jennifer Pomeranz, JD, MPH – American Public Health Association
Brian Wilcox, PhD – American Psychological Association
STAFF
Thomas McPheron
DOI: 10.1542/peds.2016-2591
PEDIATRICS (ISSN Numbers: Print, 0031-4005; Online, 1098-4275).
Copyright © 2016 by the American Academy of Pediatrics
FINANCIAL DISCLOSURE: The authors have indicated they do not have a fi nancial relationship relevant to this article to disclose.
FUNDING: No external funding.
POTENTIAL CONFLICT OF INTEREST: The authors have indicated they have no potential confl icts of interest to disclose.
